De gesplitste aankoop is een begeerde planningstechniek tussen ouders en kinderen die wordt gebruikt bij de aankoop van een woning, waarbij de kinderen de blote eigendom, en de ouders het vruchtgebruik van de woning aankopen. Bij overlijden van (doorgaans) de langstlevende ouder, dooft het vruchtgebruik uit zodat het onroerende goed buiten de nalatenschap blijft, en er bijgevolg in principe geen erfbelasting over deze woning is verschuldigd. Tegelijk behouden de ouders de mogelijkheid om de woning zelf te betrekken of de eventuele huurinkomsten ervan te innen, dit alles in hun hoedanigheid van vruchtgebruiker.
Het is daarbij gebruikelijk dat de ouders voorafgaand aan de aankoop een geldsom gelijk aan de koopprijs voor de blote eigendom schenken aan hun kinderen. Op die manier hoeven de kinderen de aankoop van de blote eigendom uiteindelijk niet zelf te financieren. Deze schenking kan worden gedaan voor een Belgische notaris mits betaling van schenkbelasting (3% in Vlaanderen en Brussel, 3,3% in Wallonië). Doch, in de praktijk zal men veelal opteren voor de niet-geregistreerde en dus niet belaste schenking, hetzij bij wijze van bankgift, hetzij bij wijze van een buitenlandse (bv. Nederlandse) notariële schenkingsakte. Deze laatste piste, met name de schenking voor een buitenlandse notaris zonder betaling van schenkbelasting, wordt weldra uitgesloten: buitenlandse schenkingsaktes verleden vanaf 1 december 2020 zullen ook aan schenkbelasting onderworpen zijn.
Bovendien is deze voorafgaande schenking aan strikte regels onderworpen zo men buiten het vaarwater van de erfbelasting wenst te blijven. De federale belastingadministratie heeft met haar nieuw standpunt van 26 juni 2020 de spelregels hieromtrent andermaal uiteengezet. Het blijft opletten voor enkele valkuilen.
Volledig artikel en bron: Sherpa Law
